کابل، افغانستان: خبرنگاران یکی از قربانیان اصلی خشونت در افغانستان اند. هر از گاهی خانواده مطبوعات با از دست دادن یک عضو خود به عزا مینشیند. از آنجا که خبرنگاران معمولا بنا به مقتضای شغلی، روابط نزدیکی با هم و با مردم دارند، حادثه از دست دادن یکی، باعث میشود تا جمع کثیری را از نظر روانی درگیر کند.
در چنین حالاتی در کنار مسائل رنج آور روانی از دست دادن یک همکار ، متاسفانه موارد دیگری نیز باعث آزار بیشتر مدافعان رسانه ای می شود و آن قضاوت ها و ادعاهای بی پایه ایست که از جانب برخی بدون در نظر داشت حقیقت و فقط از روی احساسات ابراز میشود.
بروز احساسات در چنین شرایطی طبیعی هست اما نباید این احساسات طوری منعکس شود که به اتهامات ناروا و بی بنیاد ختم گردد. در دو حادثه اخیر گذشته که باعث از دست دادن عزیزان مان از جمع خانواده مطبوعات شد، ( حادثه فوت مولاداد یعقوبی و شهادت زبیر حاتمی )متاسفانه ما شاهد این مسئله بودیم که برخی بدون اینکه از اصل ماجرا اطلاعی داشته باشند،قضاوت کردند.
پس از فوت مولاداد یعقوبی ادعاهای مطرح شد مبنی بر اینکه نهادهای مدافع رسانه ای هیچ کمکی به متوفی نکردند و حتی پافراتر رفت و این نهادها به ثروت اندوزی متهم شدند.در صورتی که پس از آن جوابیه هایی مستدل و مستند از سوی برخی از نهادها ارائه گردید که قناعت مخاطب و خجالت مدعی را در پی داشت.
قضاوت بدون اطلاع یکی از عادات نامناسب در بین عوام است اما وقتی قبح مسئله بیشتر میشود که از سوی افرادی صورت میگیرد که مسئول اطلاع رسانی دقیق به مردم اند.اینگونه ادعا ها نه تنها که هیچ منفعتی در پی ندارد که در قدم اول باعث پایین آمدن جایگاه مدعی به عنوان یک منبع موثق میگردد و در قدم بعدی باعث میشود تا به اعتماد و ارتباط تنگاتنگی که بین اعضای خانواده مطبوعات و نهادهای مدافع خبرنگاران برقرار شده خدشه وارد شود.
در چنین شرایط شکننده و خطیری که اهل مطبوعات در آن بسر میبرند، اعتماد و هماهنگی بین اعضای خانواده مطبوعات بیش از پیش دارای اهمیت است.در حال حاضر اولین حلقه امنیتی و مدافع و حامی خبرنگاران و پدیده آزادی بیان در افغانستان ،همین اتحاد و همبستگی است. در صورتی که این همبستگی از بین برود میزان خطر برای خبرنگاران و آزادی بیان در افغانستان به مراتب افزایش میابد.
این همبستگی است که رسانه ها را به یک قدرت در افغانستان بدل ساخته است. قدرتی که حتی اکنون توان مقابله با بزرگترین تهدید ها را دارد.رسانه ها با همبستگی های خود در گذشته باعث شدند تا اتفاقات بزرگی چون انتخاباتی با شکوه در این کشور صورت بگیرد. رسانه ها با همبستگی های خود توانستند با تحریم های خبری سرتاسری عامل خشونت های وحشیانه را مجازات نمایند و میزان تهدید های امنیتی علیه آزادی بیان را به حداقل برسانند.
از جانب دیگر هیچ کس منکر این مسئله شده نمیتواند که نهادهای مدافع رسانه ای در ایجاد این هماهنگی و همبستگی نقش اساسی داشته اند. این سپر دفاعی و این حلقه قدرتمند با اعتماد رسانه ها به یکدیگر و به نهادهای مدافع رسانه ای شکل گرفته است.طرح ادعاهای بی اساس به این اعتماد ضربه می زند. این فرهنگ نامیمون را ریشه کن کنیم!
